กัปตันจะช่วยได้หรือไม่

กัปตัน เมื่อขึ้นเครื่อง dc2 ในเวลาประมาณ 9:30 ตอนเช้าวันที่ 5 พฤษภาคม 1955 และทุกสิ่งทุกอย่างที่ฐานทัพอากาศของกองทัพเรือบนเกาะน้อยดูเงียบสงบ ไม่มีสัญญาณเตือนถึงเหตุสะเทือนไปที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าเลย แม้แต่น้อยเอาสิพอเตรียมพร้อมกระโดดร่มชูชีพตามรายการประจำวันใน ตอนนั้นด้วย

ชาวรัฐโอไฮโอเป็นนักกระโดดร่มมือหนึ่งของกลุ่มนักกระโดดร่ม 12 คน อีกทั้งเขายังถูกกำหนดให้เป็นผู้นำถุงผ้าใบลูกสูบที่เต็มไปด้วยยุทโธปกรณ์นานาชนิด 3 ห่อ แล้วก็มุ่งหน้ากำลังจะไปแซนดิเอโก

เมื่อถึงเวลาที่กำหนดเครื่องขึ้น มุ่งหน้าไปยังที่แซนดิเอโกคนในกลุ่มของเขาส่วนใหญ่กระโดดออกนอกตั๋วเครื่องบินไป แล้วในตอนที่เอาเฉพาะตัดสินใจว่าได้เวลาส่งอุปกรณ์ออกไปทางประตูใต้พื้นเขาดันถุงใบแรกที่หนัก 150 ปอนด์ลงไป แล้วกำลังจะส่งใบที่ 2 ตามไปใน ตอนนั้นแหละสิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นเชื่อกลางร่มชูชีพของเขา ที่มีระบบปล่อยลมอัตโนมัติท่านเข้ากับถังลูกสูบบรรจุของ และสิ่งที่ตามมาที่เขารู้ ก็คือร่มของเขากลางออก

มาในเครื่องบิน ด้วยความตกใจสุดขีดเขาพยายามคว้าร่มที่กางออกเอาไว้มันหลุดจากมือถือเข้าไปเหมือนของเหลว เพื่อสร้างตัวอสุจิพร้อมออกนอกเครื่องบินไปด้วยน้ำหนักของชายคนหนึ่งรวมเข้ากับน้ำหนักของถุงบรรจุอุปกรณ์ แรงดึงจากการกางร่มทำให้เกิดรอยขนาดใหญ่ 2 ฟุตครึ่งบนชั้นผิวอะลูมิเนียมของเครื่องบินแต่เรื่องเรายังไม่จบเท่านั้นด้วย ความที่สายรัดขาสายรัดอกขาดไป แล้วขณะที่เครื่องบินเคลื่อนไปข้างหน้าเขา ก็จะถูกฉีก

ได้ออกเป็น 2 ส่วนมากมีสติดีตระหนักถึงความเป็นความตายในสถานการณ์ที่เขากำลังเผชิญ ข้อเท็จจริงที่ว่าเขาจะต้องบาดเจ็บแน่นอนในเวลา เขายังไม่รู้ว่าซี่โครง 2 ท่อน และกระดูกสันหลังสามท่อนของเขา ประตูจับของเครื่องไหล่ซ้ายแขนของเขาถ้าเขายังฟกช้ำดำเขียวไปทั้งตัวเขาคิดออกก็คือเขาต้องปิดตาไว้แน่นๆ แล้วค่อยแขน และขาเข้าด้วยกันต้านทานรวมที่กรรโชกอย่างรุนแรง คนแรกที่พบว่ามีบางอย่างผิดปกตินอกจากตัว Water

เอาเฉพาะเองแน่ล่ะคือนักบินประจำเครื่อง กัปตัน ส่วนบังคับเครื่องกระแทกของเขาอย่างแรงทันที หลังจากเขา ก็ตระหนักว่าส่วนหัวของเครื่องช่วยขึ้นต้นด้วยอันตราย ส่วนหางหนักมากจนนักบินต้องพยายามทำให้ส่วนหัวหักลงมาด้วยความรู้สึกเหมือนตัวที่เพิ่มมากขึ้น เขาจะเห็นว่ามีคนห้อยอยู่ที่สวนอาหารของเครื่องโชคไม่ดีที่บนเครื่องไม่มีวิทยุตอนฉันไม่อาจขอความช่วยเหลือได้ ต้องทำให้เขาตัดสินใจเสี่ยงกับกลยุทธ์กล้าตายขนาดลด

ระดับเครื่องบินลงให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ Johnson เริ่มบินวนเป็นวงกลมเหมือนเธอนี่ค่า uric จากนั้นเหนือฐานทัพอากาศกองทัพเรือในท่าเรือเกาะ North เขาใช้ความเร็วแค่ 140 ไมล์ต่อชั่วโมงนั่นคือความเร็วที่ช้าที่สุดเท่าที่ทำได้ หลายที่ความเร็ว ทำให้เครื่องบินต้องใช้เชื้อเพลิงมากกว่าปกติ ปัญหานี้ต้องได้รับการแก้ไขอย่างเร่งด่วนในเครื่องบินลูกเรือที่เหลือตามกำลังพยายามหาทางดึงเอาเฉพาะขึ้นมาอย่างปลอดภัย ความ

พยายามทั้งหมดต้องล้มเหลว เพราะพวกเขาเอื้อมไม่ถึงตัวยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังเสี่ยงที่จะถวายออกไปนอกเครื่องซะเอง เพราะไม่มีใครในนี้มีร่มชูชีพสูงอยู่เลยระหว่างนั้นเครื่องบินลดเพดานลงจนเหลือความสูงเพียงไม่กี่ร้อยหมด นักบินยังเห็นคนที่อยู่บนพื้นได้พวกเขา มองด้วยความหวาดผวาแต่ไม่มีใครช่วยอะไรได้เลย และจอห์นสันพยายามนำเครื่องลงจอดนั่นคงเป็นการจบชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัย ด้วยแต่ในตอนที่เหมือนจะไม่มีหวังให้

ทุกอย่างจบลงด้วยดี ร้อยเอกมองขึ้นบนท้องฟ้าทหารเรือวัย 34 ปีคนนี้เพิ่งเสร็จภารกิจบินสำรวจ กำลังเดินกลับห้องทำงานกับจอมาแทนหัวหน้าช่างซ่อม

บำรุงเครื่องบินปีถ้าจะทันใดทั้งสอง ก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นพี่ก็โทรศัพท์ หาหอบังคับการเพื่อขอคำอนุมัติแผนช่วยชีวิตคนของเขา หลังจากนั้นร้อยเอก สั่งให้ช่างเครื่องเตรียมเครื่องบินขนาด 2 ที่นั่งเปิดห้องนักบิน เพื่อออกบิลก่อนหน้านี้เลย และแม่แกไม่เคยบินด้วยกันมาก่อนเลยแต่ทั้งคู่พร้อมจะลองทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ขณะที่พวกเขาขึ้นเครื่องทหารด้วยอีกจำนวนหนึ่ง ก็วิ่ง ตรงมายืมมีดสำหรับตัดเชือกที่รัดพันตัวเอา เฉพาะที่อยู่ให้เครื่อง

บินส่งเสียงคำรามอย่างมีชีวิตชีวาคณะพัฒนา โดยทั้งสองออกบิลทุกกิจกรรมที่ฐาน และในแซนดิเอโกเองมันหยุดชะงักไปทุกคนออกมามองกันที่หลังคาเด็กๆ ออกมายืนตรงถนนทุกสายตาจับจ้อง แต่ที่เครื่องบินเวลานั้นลูกเรือบนเครื่อง dc2oc พ่อกลับขึ้นมาได้นิดหน่อย  แล้วแต่ยังห่างไกลกับความสำเร็จในการช่วยชีวิต ยังไม่เห็นฝุ่นแฟนคลับเครื่องขึ้นไปในความสูง 3,000 ฟุตข้าง ใต้นักกระโดดร่มที่ห้อยต่องแต่งอยู่ พอดีแต่อากาศไม่นิ่ง

เกินกว่าที่จะเข้าไปใกล้ได้ด้วยการใช้สัญญาณมือ หรืออธิบายกับจอห์นสันว่าพวกเขาต้องมุ่งหน้าไปทางฟิสิกส์ ที่อากาศยิ่งกว่านี้เครื่องบินบินขึ้นด้วยความสูงที่มากกว่า  3,000 ฟุต ซ่อนสายมุ่งหน้าไปด้วยความเร็ว 100 ไมล์ต่อชั่วโมงเช่นเดียวกับเครื่องบินลำเล็กกว่า ตอนนี้พวกเขาต้องเผชิญกับปัญหาใหม่เครื่องบินเล็กเกินไปสำหรับผู้ใหญ่ 3 คน จึงทำให้แมคแคนต้องดึงร่างของนักกระโดด ร่มขึ้นมาตรงส่วนบนของตัวเครื่องถึง Lonely จะ

พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อให้เครื่องบินอยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้องเหมาะสมเวลาใกล้หมดลงไปทุกทีกำลังตัดเส้นลวด แต่ต้องใช้เวลามากกว่าที่คิด แล้วทันใดนั้นเสียงเสียดสีบาดหู  ลอยมาใบพัดของเครื่อง s o c 180 / ของเครื่องลำที่ใหญ่กว่าไปประมาณ 12 นิ้วนับเป็นปาฏิหาริย์ที่เครื่อง  ทั้ง 2 ลำพังบินอยู่ได้เราสิพอ ยังนอนหงายอยู่บนตัวเครื่องยิ่งกว่านั้นระหว่างที่เครื่องทั้ง 2 ปะทะกันใบพัดของเครื่องปีก 2 ชั้นตัดเข้าที่สายที่ผ่านมาพอดี

เครื่องบินก็เป็นอิสระพร้อมลงจอดแต่ขณะที่ตนสารร่อนเครื่องลงได้ อย่างปลอดภัย ปัญหา loneliness ดีขนาดส่วนของร่มชูชีพเข้าไปติดอยู่กับหางเสือเรือ และเขาก็ไม่สามารถ บังคับทิศทางลงจอดได้ที่จับกันไว้แน่นที่เบาะหลังได้ แต่หวังว่าทักษะของโรตารี่จะช่วยพวกเขารอดชีวิตไป

นักบินนำเครื่องลงจอดได้ในที่สุดแล้ว ในวินาทีรอบข้าง เต็มไปด้วยเสียงโห่ร้องของผู้คนพูดถูกนำตัวส่ง โรงพยาบาลหลังอดทนอยู่กับเที่ยวบิน 33 นาทีแห่งฝันร้ายในที่สุดเขา หายดีเป็นปกติหลังออกจากโรงพยาบาลใน 6 เดือนต่อมาเขากลับมากระโดดร่มอีกครั้ง ได้เริ่มขึ้นเป็นเช่นเดียวกับทั้งสองต่างได้รับเหรียญนักบินกล้าหาญ

สำหรับภารกิจช่วยชีวิตพิเศษ เป็นยังไงกันบ้างครับสำหรับเหตุการณ์ในครั้งนี้ถ้าเป็นพวกคุณ จะคิดแบบนักบินสองคนนี้รึเปล่านะ หวังว่าวันนี้พวกคุณคงได้ประสบการณ์ครั้งนี้ไปไม่มากก็น้อยเลยทีเดียว ฉันว่ามันเป็นประโยชน์นะ

อ่านสาระเพิ่มเติมคลิก! : ออทิสติก