can I end my life? Will God punish me

พระเจ้าจะลงโทษฉันมั้ย ( พระเจ้าจะลงโทษฉันมั้ย ถ้าฉันอยากจะจบ ชีวืตตัวเอง ลงจะได้ไหมพระเจ้าจะลงโทษฉันมั้ย)

ตอนนั้นมันเหมือนจุดสุดๆของชีวิตแล้ว คุณเข้าใจมั้ยเราจะจบแล้วแต่สมองกลับสั่งไม่ให้เขียน

มันทรมานมาก เรากลับมาบ้าน ทรุดลงกับเตียง อยากกรีดร้อง โวยวายกับโชคชะตาชีวิต

แต่เราก็ทำได้แค่เพียงหลับตาลง “เราจะเป็นยังไงนะกับอนาคตที่มืดมิดขนาดนี้

” เรายอมรับว่าตอนนั้นเราไม่ไหวแล้ว ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของเรา หรือ คิดบ้างไหมว่า อนาคตเราจะเป็นอย่างไง

เราเพิ่งไปคุ้ยเจอกลอนเน่าๆที่เราเขียนไว้ตอนนั้น (กระแดะเขียนเป็นภาษาอังกฤษด้วยนะ)

มันไม่ค่อยดูเป็นกลอน เพราะมันไม่ค่อยมีสัมผัส เราเพิ่งเขียนเป็นภาษาอังกฤษครั้งแรก ทนอ่านหน่อยนะคะ

My reflection…. all alone(เงาของฉัน โดดเดี่ยวลำพัง)

My reflection alone and I see no one else.

My reflection please tell me my future.

My reflection I don’t see myself anymore.

My reflection I feel I lost in a maze

My reflection I tell myself I will not cry anymore, but life is too much to bear

My reflection. Can you add another reflection that totally understands me? And tell me it is ok. 

My reflection..is it ok? If my reflection is gone..Everything is too much to bear.  God will hate me?? 

Is it ok if no one be able to see my reflection anymore?

(แปลสั้นๆคือเมื่อเรามองเงาสะท้อนตัวเองจากกระจกแล้วเราเห็นแต่ตัวเองที่เปล่าเปลี่ยว เหงา และสับสน ช่วยให้มีคนโผล่มาบอกเราว่าทุกอย่างจะไม่เป็นไรได้มั้้ย จะเป็นไรไหมถ้าไม่มีใครบนโลกเห็นเงาของเราอีก — ก็คือตายนั่นแหล่ะ พระเจ้าจะโกรธไหม)

เราเขียนกลอนนี้จบ (เขียนในมือถือน่ะเพราะมือเขียนไม่ได้แล้ว) เราหยิบยาขัดห้องน้ำกะมากรอกปากตัวเอง (อย่าทำตามนะ) แต่เราก็นึกขึ้นได้ว่าเราเคยดูรายการหนึ่งที่มีคนฆ่าตัวตาย แล้วเขาเอายาขัดห้องน้ำมากรอกปากแล้วปรากฎเขาไม่ตาย กระเพาะลำไส้พังหมดทรมานมาก เราเกิดกลัวขึ้นมา เราถึงวางยาขัดห้องน้ำ แล้วก็มองเงาตัวเองแล้วสะอื้น(ก็สัญญากับตัวเองแล้วจะไม่ร้องให้…แต่สุดท้ายแล้วก็ร้องให้อยู่ดีแหล่ะ)

   แม่เราเริ่มสังเกตุเห็นอาการผิดปกติของเรา จึงถามว่าเกิดอะไรขึ้น เราจึงยอมบอกแม่ว่าเราคงได้ F วิชาอาจารย์b แล้วเพราะตอนสอบอยู่ดีๆเราเขียนไม่ได้ ข้อหลังๆเราแทบทำไม่ได้เลย มันไม่แฟร์สำหรับเราเลยเพราะจริงๆเราทำได้ทุกข้อ แต่เราจะได้Fแค่เพราะสมองมันไม่ยอมสั่งให้เราเขียนเนี่ยนะ แม่เรากอดปลอบและบอกเราว่าถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นเขาจะพาคุณหมอไปออฟฟิส อธิบายอาการของเราและขอให้จัดสอบใหม่โดยการอัดเสียง

และแล้วออฟฟิสก็ส่งเมล์ประกาศรายชื่อคนที่จบมา เราแถมไม่อยากเปิดเลย….แต่ในนั้นมีชื่อเรา!!

*เราอาจเขียนภาษาอังกฤษผิดแกรมม่าบ้างต้องขออภัยนะคะ ไม่ค่อยแม่นแกรมม่าเท่าไร

Book