สำรวจอวกาศ การศึกษาการสำรวจอวกาศของมนุษย์มีราคาแพงแค่ไหน

สำรวจอวกาศ การปล่อยดาวเทียม ยานอวกาศ จรวด และการฝึกนักบินอวกาศล้วนต้องใช้เงินจำนวนมาก จึงจะสำเร็จและอุปกรณ์ราคาแพง เช่น จรวดมักเป็นเครื่องมือที่ใช้ครั้งเดียวทิ้ง หลังจากเปิดตัวจรวดก็ระเบิดหรือตกลงสู่พื้น พูดง่ายๆก็คือมันสลายตัวเป็นตะกรัน และต้นทุนการผลิตหลายร้อยล้านหยวนก็หายไปในทันที ต่อมาในฐานะนักธุรกิจ มัสก์ทนไม่ได้จริงๆหลังจากสเปซเอ็กซ์เปิดตัวฟัลคอน 9 มันก็ถูกรีไซเคิลซึ่งสร้างความสำเร็จ ในการรีไซเคิลจรวดครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของมนุษย์

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา มนุษย์เริ่มประหยัดค่าใช้จ่ายในการทำกิจกรรมอวกาศอย่างมีสติ แต่ส่วนใหญ่แล้ว ค่าใช้จ่ายบางอย่างไม่สามารถบันทึกได้จริงๆตัวอย่างเช่น ครั้งหนึ่งเยอรมนีเคยสร้างหุ่นยนต์ชื่อมาสคอต ซึ่งบรรทุกบนยานสำรวจดาวเคราะห์น้อยฮายาบูสะ2 ที่ส่งโดยญี่ปุ่น เพื่อปฏิบัติภารกิจบนดาวเคราะห์น้อยที่มีชื่อรหัสว่า 162173 รีวงู

การเดินทางครั้งนี้ไม่เคยกลับมาอีกเลยเพราะออกแบบให้มีอายุการใช้งานเพียง 16 ชั่วโมง สุดท้ายมันก็อยู่อย่างเหนียวแน่นถึง 17 ชั่วโมง และส่งภาพถ่ายอันล้ำค่ากลับไปยังดาวแม่ของโลกที่อยู่ห่างออกไปกว่า 300 ล้านกิโลเมตร จำนวนของดาวเคราะห์น้อยปราสาทมังกรคือ 1999 รีวงูอยู่ห่างจากโลกประมาณ 340 ล้านกิโลเมตร และมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1,000 เมตรเท่านั้น ถือเป็นดาวเคราะห์ที่หายากในบรรดาวัตถุอวกาศ

แต่ตามคำกล่าวโบราณ แม้ว่านกกระจอกจะตัวเล็กและสมบูรณ์ แต่อาจมีแร่ธาตุที่ประกอบด้วยน้ำและสารอินทรีย์ต่างๆจำนวนมาก ดังนั้นมนุษย์จึงมุ่งมั่นที่จะทำการสำรวจในเชิงลึกของมัน ในช่วงหลายปีที่ผ่าน มามนุษย์ได้ค้นพบดวงดาวจำนวนมากด้วยความช่วยเหลือของกล้องโทรทรรศน์ดาราศาสตร์และระบุว่ามีแถบดาวเคราะห์น้อยอยู่นอกระบบสุริยะ

นักวิทยาศาสตร์คาดการณ์ว่ามีน้ำและสิ่งมีชีวิตบนดาวเคราะห์น้อยเหล่านี้ เมื่อค้นพบแล้วจะเป็นความก้าวหน้าครั้งยิ่งใหญ่ใน โครงการอวกาศของมนุษย์และอาจเป็นไปได้ที่จะเข้าใจต้นกำเนิดของโลก ปราสาทมังกร เป็นสมาชิกของแถบดาวเคราะห์น้อย แต่มันอยู่ไกลจากเราเกินไป และสามารถทำได้ด้วยความช่วยเหลือของหุ่นยนต์เท่านั้น

ในปี พ.ศ. 2557 ญี่ปุ่นได้กำหนดแผนการสำรวจริวกูไว้ในวาระการประชุมและตัดสินใจร่วมมือกับเยอรมนีเพื่อพัฒนายาน สำรวจอวกาศ ร่วมกันและปล่อยยานรอบๆริวกู เยอรมนีจึงรีบสร้างหุ่นยนต์ขนาดเล็กที่ควบคุมได้จากระยะไกล ชื่อมาสคอต หุ่นยนต์เป็นกล่องโลหะสี่เหลี่ยม น้ำหนักประมาณ 10 กิโลกรัม เมื่อฮายาบูซะ 2 ถูกปล่อยด้วยจรวดขนส่ง H2A ในเดือนธันวาคม 2014

มันใช้เวลา 3 ปีครึ่งในการบินก่อนที่จะมาถึงใกล้กับพระราชวังมังกรในเดือนมิถุนายน 2018 ประมาณ 50 เมตรจากพื้นดินของ162173 รีวงูฮายาบูซะ 2 เปิดตัวมาสคอต เมื่อมาสคอต เริ่มทำงาน ชีวิตก็เข้าสู่การนับถอยหลังเช่นกัน ระยะเวลาการหมุนรอบตัวเองของ162173 รีวงู นั้นช้ากว่าดาวเคราะห์น้อยทั่วไป ประมาณ7 ชั่วโมงครึ่ง

ดังนั้นมาสคอต จึงใช้เวลาอยู่กับมันนานกว่าสองวัน ในช่วงเวลานี้มาสคอต ได้ถ่ายรูปหลายสิบรูปแล้วส่งกลับไปที่ฮายาบูซะ 2 ในที่สุดผู้คนก็ได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของปราสาทมังกร มันว่างเปล่าและเงียบสงัด เว้นแต่ก้อนหินผุกร่อนที่มีหลุมและโพรง ไม่พบสิ่งมีชีวิตอื่นใด จากการวิเคราะห์ภาพนักวิทยาศาสตร์คาดการณ์ว่า162173 รีวงู อาจไม่ใช่ดาวเคราะห์ที่สมบูรณ์

แต่เป็นการรวมตัวกันของดาวเคราะห์น้อย 2 ดวง ที่ชนกันและหลอมรวมกันด้วยอุณหภูมิสูงการชน และการรวมกันประเภทนี้พบได้บ่อยมากในแถบดาวเคราะห์ หลังจากผ่านไป 17 ชั่วโมงมาสคอต ก็เสร็จสิ้นภารกิจและจบชีวิตลง แต่งานของฮายาบูซะ 2 ยังไม่จบ ในเดือนกุมภาพันธ์ 2019 ฮายาบูซะ 2 ประสบความสำเร็จในการลงจอดที่ 162173 รีวงู และเก็บตัวอย่างหิน ในเดือนธันวาคม 2020 ฮายาบูซะ 2 กลับมา

และโมดูลการกู้คืนลงจอดอย่างปลอดภัยในออสเตรเลีย ในตัวอย่างดินที่ฮายาบูซะ 2 นำกลับมาจาก 162173 รีวงู นักวิทยาศาสตร์ได้ค้นพบกรดอะมิโน ไกลซีน กรดกลูตามิก และสารอื่นๆ ข่าวนี้ดังกระฉ่อนไปในหมู่นักดาราศาสตร์ทันที เพราะการค้นพบที่น่าทึ่งเหล่านี้ เป็นครั้งแรกที่มนุษย์ยืนยันการมีอยู่ของกรดอะมิโนบนดาวเคราะห์นอกโลก ซึ่งอาจยืนยันความสงสัยของมนุษย์ที่มีมาอย่างยาวนานว่าสิ่งมีชีวิตมีต้นกำเนิดในอวกาศ

แม้ว่ามนุษย์จะอาศัยอยู่บนโลกมาหลายปีและปกครองโลกในฐานะสัตว์ที่สูงที่สุดในโลก แต่ก็มีช่องว่าง ที่ชัดเจนระหว่างมนุษย์กับสัตว์ สัตว์ส่วนใหญ่เดินด้วยสี่ขาแต่กระดูกสันหลังของมนุษย์ช่วยพยุงเราให้เดินตัวตรงได้เท่านั้น และความเร็วในการวิ่งของเรายังตามหลังสัตว์สี่ขาอยู่มาก สัตว์มีความสามารถในการรับรู้อันตรายในธรรมชาติ และสามารถทำนายภัยพิบัติ เช่น แผ่นดินไหว และสร้างพฤติกรรมเตือนการตัดสินใจในขณะที่มนุษย์ทำไม่ได้

ช่องว่างเหล่านี้ทำให้มนุษย์สงสัยว่าเราเป็นมนุษย์ต่างดาวสำหรับสิ่งมีชีวิตบนโลก การค้นพบฮายาบูซะ 2 ใน 162173 รีวงู อาจบ่งชี้ว่ากรดอะมิโนซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดของสิ่งมีชีวิตบนโลกถูกพัดพาไป เมื่อดาวเคราะห์น้อยหลายดวงชนโลก อย่างไรก็ตาม นักวิทยาศาสตร์บางคนเชื่อว่า แม้ว่าดาวเคราะห์นอกระบบสุริยะจะมีกรดอะมิโนอยู่ แต่สภาพแวดล้อมของพวกมันก็ยากที่จะรองรับการเจริญเติบโตของสิ่งมีชีวิตได้

นี่คือหนึ่งในเหตุผลที่เราไม่พบสัญญาณของสิ่งมีชีวิตบนดาวเคราะห์ นอกระบบจนกระทั่งปัจจุบัน นอกจากนี้ โครงสร้างพื้นฐานของกรดอะมิโนจากอวกาศก็ไม่เหมือนกับบนโลก กรดอะมิโนบนโลกเป็นคนถนัดซ้าย หากกรดอะมิโนจาก 162173 รีวงู เป็นคนถนัดซ้ายด้วยเราก็มีโอกาสพิจารณาว่าสิ่งมีชีวิตบนโลกมีต้นกำเนิดในอวกาศ สถานการณ์ปัจจุบันแสดงได้เพียงว่ามีสารอินทรีย์ในอวกาศแต่สำหรับชีวิตแล้ว โลกยังน่าอยู่มากกว่า

อย่างไรก็ตาม การมีอยู่ของสารอินทรีย์ในอวกาศจะเพิ่มความเป็นไปได้ของชีวิตต่างดาว สิ่งมีชีวิตนอกโลกที่เป็นไปได้นั้นอยู่ในระดับสูงหรือระดับต่ำนั้นยังคงต้องศึกษาต่อไป อย่างไรก็ตาม เป็นที่แน่นอนว่ามีน้ำจำนวนมากในวังมังกร และหินจำนวนมากเกิดจากปฏิกิริยากับน้ำ ด้วยกรดอะมิโนและน้ำ ความเป็นไปได้ของสิ่ง มีชีวิตนอกระบบสุริยะจึงเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เนื่องจากมีดาวเคราะห์น้อยจำนวนมาก เช่น ปราสาทมังกร

หลักฐานเหล่านี้เป็นประโยชน์สำหรับมนุษย์ในการศึกษารูปแบบดั้งเดิมของสิ่งมีชีวิต แต่เนื่องจากวังมังกรและแถบดาวเคราะห์น้อยนั้นมีความสำคัญ เหตุใดเยอรมนีจึงให้มาสคอต มีชีวิต 16 ชั่วโมง ความเป็นไปได้สูงเป็นเรื่องของข้อจำกัดด้านต้นทุน อย่างไรก็ตาม นักวิทยาศาสตร์กล่าวว่าด้วยความสำเร็จนี้มาสคอตจำนวนมากจะเกิดในอนาคต เพื่อปฏิบัติภารกิจตรวจจับในอวกาศ

เป็นมูลค่าการกล่าวขวัญว่า นอกจากหินแล้วฮายาบูซะ 2 ยังนำก๊าซกลับมาในระหว่างการเดินทางไปยัง162173 รีวงูอีกด้วย ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2565 ทีมวิจัยทางวิทยาศาสตร์นานาชาติระบุว่า พวกเขาจะวิเคราะห์ก๊าซเหล่านี้ โดยหวังว่าจะไขปริศนาการกำเนิดของวังมังกร และทำความเข้าใจเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิวัฒนาการของระบบสุริยะ ความอยากรู้อยากเห็นของมนุษย์ทำให้การสำรวจไม่หยุดยั้ง

จากปี 2014 ถึง 2022 การศึกษาเกี่ยวกับวังมังกรยังไม่สิ้นสุด และจีนกำลังเตรียมที่จะดำเนินการตรวจจับดาวเคราะห์น้อยอีกครั้ง ครั้งนี้เราจะส่งเทียนเหวิน1 ไปสำรวจดาวอังคารก่อน จากนั้นจึงค่อยไปที่ดาวเคราะห์น้อยดวงอื่นๆเพื่อสำรวจและสุ่มตัวอย่างมีรายงานว่าแผนนี้จะเสร็จสิ้นภายใน 10 ถึง 15 ปี เห็นได้จากสิ่งนี้ว่ากิจกรรมการสำรวจอวกาศนั้นยากเพียงใด การใช้จ่ายเงินเพื่อสร้างเครื่องมือใช้แล้วทิ้งต่างๆเป็นเรื่องเล็กน้อย

ที่สำคัญคือระยะเวลาที่ยาวนานเกินไปและความคืบหน้าช้า เนื่องจากอวกาศไม่ได้ดีไปกว่าโลก มนุษย์จึงสามารถไปที่ไหนก็ได้ที่พวกเขาต้องการ มนุษย์ไม่สามารถอยู่ในอวกาศได้ และมันเป็นประสบการณ์ที่เสี่ยงมากสำหรับนักบินอวกาศที่จะทำงานในอวกาศ นอกจากนี้ มนุษย์ยังสงสัยใคร่รู้เกี่ยวกับอวกาศมากเกินไป

พวกเขาก็มุมานะในการศึกษาต้นกำเนิดของชีวิตมากเกินไปคำถามเล็กๆ ทุกข้อต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการหาคำตอบในอวกาศ ความปรารถนาอันไม่สิ้นสุดเหล่านี้ จะต้องใช้เวลาหลายชั่วอายุคนในการทำให้สำเร็จ อย่างไรก็ตาม ชีวิตไม่มีที่สิ้นสุดและการสำรวจไม่มีที่สิ้นสุด และอารยธรรมของมนุษย์ก็เติบโตขึ้นทีละขั้นผ่านการสำรวจเหล่านี้

บทความที่น่าสนใจ : สุนัขขนยาว สาเหตุของขนที่พันที่ตกเป็นก้อนเดียวกันในแมวและสุนัข