อาการท้องผูก การใช้ยาระบายสำหรับผู้ป่วยท้องผูก

อาการท้องผูก เรื้อรังเป็นเรื่องปกติมาก และอุบัติการณ์จะเพิ่มขึ้นตามอายุ 15-20เปอร์เซ็นต์ของผู้สูงอายุ เป็นผู้ป่วยท้องผูก ความทุกข์ของผู้หญิงสูงกว่าผู้ชาย ผู้หญิงประมาณ 70ล้านคนต้องทนทุกข์ทรมานจากอาการท้องผูกเรื้อรัง นอกเหนือจากการแทรกแซงวิถีชีวิตแล้ว การรักษาอาการท้องผูกเรื้อรัง ยังนิยมใช้ยาระบาย และยาตามลักษณะประชากรของผู้ป่วย แบ่งออกเป็น 7ประเภทต่อไปนี้ ผู้ป่วยสามารถใช้การอ้างอิงนี้ได้

1. ยาระบายตามปริมาตรได้แก่ ไซเลียม แคลเซียม โพลีคาร์โบฟิล และรำหยาบ เป็นยาระบายเชิงปริมาตรที่ดีเช่นกัน ยาระบายชนิดนี้ไม่ถูกดูดซึมโดยผนังลำไส้ และจะขยายตัวหลังจากดูดซับน้ำในลำไส้ จึงเพิ่มปริมาณอุจจาระ ขยายปริมาตรของลำไส้ กระตุ้นการบีบตัวของลำไส้ ทำให้เกิดปฏิกิริยาสะท้อนการถ่ายอุจจาระ จึงช่วยบรรเทาอาการท้องผูกได้ ควรเติมน้ำในปริมาณที่เหมาะสมในระหว่างการใช้ยา เพื่อป้องกันการอุดตันทางกลของลำไส้ ผู้ป่วยที่มีอุจจาระอุดตัน และสงสัยว่าลำไส้อุดตัน ควรใช้ด้วยความระมัดระวัง

2. ยาระบายออสโมติกชนิดที่พบบ่อยได้แก่ โพลีเอทิลีนไกลคอล ซอร์บิทอล แลคโตโลสยาระบายเกลือและอื่นๆ หลังจากทานยา จะทำให้เกิดภาวะตึงตัวในลำไส้ รักษาหรือเพิ่มน้ำในลำไส้ เพิ่มปริมาณอุจจาระ กระตุ้นการบีบตัวของลำไส้และกระตุ้นการถ่ายอุจจาระ เหมาะสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการท้องผูกเล็กน้อย และปานกลาง ยาระบายออสโมติกมีประสิทธิภาพ แต่การใช้มากเกินไป อาจทำให้น้ำและอิเล็กโทรไลต์ในร่างกายไม่สมดุล ข้อเสียเปรียบหลักของยาเหล่านี้คือ สามารถหมักเพื่อผลิตก๊าซ ภายใต้การกระทำของแบคทีเรีย ซึ่งอาจทำให้รู้สึกไม่สบายตัวเช่น ท้องอืด

3. ยาระบายกระตุ้นซึ่งส่วนใหญ่ได้แก่ น้ำมันละหุ่ง รูบาร์บ ใบมะขามแขกเป็นต้น ยาระบายกระตุ้นได้เร็วและมีประสิทธิภาพ ยาเมตาบอไลต์ สามารถกระตุ้นผนังลำไส้ และเพิ่มการบีบตัวของลำไส้ได้ แต่การใช้ในระยะยาว จะส่งผลต่อความสมดุลของน้ำในลำไส้ อิเล็กโทรไลต์และการดูดซึมวิตามิน ซึ่งอาจทำให้เกิดความเสียหายของช่องท้องในลำไส้ นำไปสู่ความอ่อนแอของกล้ามเนื้อลำไส้ใหญ่ การพึ่งพายา และภาวะกลั้นอุจจาระไม่ได้

4. ยาระบายหล่อลื่นยาที่เป็นตัวแทนได้แก่ ยาเหน็บกลีเซอรีน โซเดียมเป็นต้น ซึ่งสามารถนำมารับประทานหรือทำเป็นยาสวนได้ ยาชนิดนี้ออกฤทธิ์โดยให้ความชุ่มชื้น และทำให้อุจจาระนิ่มลง สามารถหล่อลื่นและกระตุ้นผนังลำไส้ ทำให้อุจจา ระนิ่มลง และทำให้อุจจาระไหลผ่านได้ง่ายขึ้น เหมาะสำหรับผู้ป่วยสูงอายุ ที่มีความเสี่ยงสูงต่อ”อาการท้องผูก” และปัญหาเกี่ยวกับพลังงานที่ร้ายแรง ผู้ป่วยที่มีอาการกลืนลำบาก ควรใช้พาราฟินเหลวด้วยความระมัดระวั งเพื่อหลีกเลี่ยงการสำลัก ห้ามสำหรับผู้ที่ตั้งครรภ์ ประจำเดือน ปวดท้อง คลื่นไส้หรืออาเจียน

5. ยาโปรไคเนติกส์ ยาที่เป็นตัวแทนได้แก่ อิโทไพรด์ โมซาไพรด์และอื่นๆ ยาดังกล่าวส่วนใหญ่ออกฤทธิ์ที่ปลายประสาทในลำไส้ เพิ่มการเคลื่อนไหวของลำไส้ และส่งเสริมการขับถ่ายอุจจาระ ส่วนใหญ่เหมาะสำหรับผู้ป่วย ที่มีอาการท้องผูกจากการเคลื่อนตัวช้าของลำไส้น้อย จะมีอุจจาระแห้งและแข็ง อาการไม่พึงประสงค์ที่พบบ่อยได้แก่ ท้องร่วง ปวดท้อง คลื่นไส้และปวดศีรษะ

6. Secretagogues ยาที่เป็นตัวแทนได้แก่ lubiprostoneและ linaclotide ยาดังกล่าวสามารถกระตุ้นการหลั่งน้ำย่อยในลำไส้ และส่งเสริมการเคลื่อนไหวของลำไส้ Lubiprostone สามารถใช้ได้กับผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่า 18ปีเท่านั้น ห้ามเด็กและผู้ใหญ่สำหรับผู้ที่แพ้ยา และมีประวัติของลำไส้อุดตัน สำหรับสตรีมีครรภ์และให้นมบุตร ต้องใช้ด้วยความระมัดระวัง Linaclotide ห้ามใช้ในเด็กอายุต่ำกว่า 6ปี และผู้ป่วยที่มีการอุดตันของระบบทางเดินอาหาร

7. โปรไบโอติกเช่น บิฟิโดแบคทีเรียม แลคโตบาซิลลัส เอนเทอโรคอคคัสเป็นต้น แบคทีเรียในลำไส้ที่มีประโยชน์ดังกล่าว สามารถปรับปรุงสภาพแวดล้อมทางจุลชีววิทยาของลำไส้ ส่งเสริมการบีบตัวของลำไส้ ลดระยะเวลาในการเคลื่อนตัวสของลำไส้ และลดการดูดซึมสารที่เป็นอันตรายในลำไส้ คนทุกประเภท สามารถป้องกันอาการท้องร่วงและท้องผูกได้

โดยทั่วไป ยาวัดปริมาตรและออสโมติก เป็นตัวเลือกแรกสำหรับผู้สูงอายุ สำหรับอาการท้องผูกขั้นรุนแรง สามารถใช้ยาระบายกระตุ้นระยะสั้นได้ ความปลอดภัยของแลคทูโลส และโพลีเอทิลีนไกลคอลในระหว่างตั้งครรภ์จะดีกว่า หลีกเลี่ยงการใช้สารระคายเคืองเช่น แอนทราควิโนนและละหุ่ง น้ำมันยาเด็กสามารถเลือกใช้หรือสวนน้ำเกลือ เช่นเดียวกับเซลลูโลส ข้าวสาลี แลคทูโลส และโพลีเอทิลีนไกลคอล ซึ่งปลอดภัยและมีประสิทธิภาพ เมื่อการรักษาข้างต้นไม่ได้ผลและอาการของผู้ป่วย ส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อการทำงานและชีวิต การผ่าตัดสามารถพิจารณาได้ แต่ควรสังเกตว่า การผ่าตัดมีอัตราการกลับเป็นซ้ำบางอย่าง และอาจทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนได้

บทความอื่นที่น่าสนใจ ประเพณี และประวัติศาสตร์การกำเนิดศาสนาของชาวอาหรับ