หลอดเลือด สำหรับการรักษาระยะ AHF I-II ตามคิลลิปให้ใช้การสูดดมออกซิเจนผ่านหน้ากาก หรือผ่านทางสายสวนจมูก ภายใต้การควบคุมความอิ่มตัวของออกซิเจนในเลือด การให้ยาขับปัสสาวะแบบวนซ้ำทางหลอดเลือดดำในขนาด 20 ถึง 40 มิลลิกรัมโดยมีช่วงเวลา 1 ถึง 4 ชั่วโมงขึ้นอยู่กับความจำเป็น การให้ไนเตรตทางหลอดเลือดดำไนโตรกลีเซอรีน ไอโซซอร์ไบด์ไดไนเตรตในขนาดเริ่มต้น 3 ถึง 5 มิลลิกรัมต่อชั่วโมง ในกรณีที่ไม่มีภาวะความดันโลหิตต่ำ
สารยับยั้ง ACE ภายในในกรณีที่ไม่มีความดันเลือดต่ำ ภาวะโพแทสเซียมในเลือดต่ำและภาวะไตวาย การรักษาผู้ป่วยที่มี AHF ระยะที่สามตาทคิลลิปมีเป้าหมายดังต่อไปนี้ เพื่อลดความดันลิ่มในหลอดเลือดแดงในปอดน้อยกว่า 20 มิลลิเมตรปรอทและดัชนีการเต้นของหัวใจเพิ่มขึ้นมากกว่า 2.1 ลิตรต่อนาที ซึ่งดำเนินการดังนี้การบำบัดด้วยออกซิเจน การตรวจสอบความอิ่มตัวของออกซิเจนในเลือดและค่า pH ด้วย pO2 ที่ลดลงต่ำกว่า 50 เปอร์เซ็นต์
การช่วยหายใจแบบไม่รุกราน หน้ากาก CIPAP,BiPAP หรือการช่วยหายใจแบบรุกราน การตรวจสอบพารามิเตอร์การไหลเวียนโลหิตส่วนกลาง โดยใช้สายสวนบอลลูนลอยน้ำสวอนแกนซ์ การให้ยาขับปัสสาวะแบบวนซ้ำ ทางหลอดเลือดดำในขนาด 60 ถึง 80 มิลลิกรัมหรือมากกว่าในช่วงเวลา 1 ถึง 4 ชั่วโมงขึ้นอยู่กับการขับปัสสาวะ ยาแก้ปวดยาเสพติด มอร์ฟีนทางหลอดเลือดดำ มอร์ฟีนไฮโดรคลอไรด์ 1 เปอร์เซ็นต์ 1.0 มิลลิลิตรต่อ 20.0 มิลลิลิตร
สารละลายโซเดียมคลอไรด์ไอโซโทนิก ในกรณีที่ไม่มีความดันเลือดต่ำ BP มากกว่า 100 มิลลิเมตรปรอท การให้ยาขยายหลอดเลือดส่วนปลาย ไนโตรกลีเซอรีนหรือ ไอโซซอร์ไบด์ไดไนเตรตในขนาดเริ่มต้น 3-5 มิลลิกรัมต่อชั่วโมง ตามด้วยการแก้ไขภายใต้การควบคุมของความดันโลหิต และการไหลเวียนโลหิตส่วนกลาง เมื่อมีความดันเลือดต่ำ BP น้อยกว่า 90 มิลลิเมตรปรอทให้ยาอิโนโทรปิกทางหลอดเลือดดำ โดบูทามีน โดปามีนขนาดเริ่มต้น 2.5 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม
การตีกลับของบอลลูนภายใน”หลอดเลือด” หนึ่งในวิธีการช่วยการไหลเวียนโลหิต สาระสำคัญของมันอยู่ในความจริงที่ว่าในส่วนที่ลดลงของหลอดเลือดแดงใหญ่ จากระดับของต้นกำเนิดของหลอดเลือดดำซับคลาเวียนซ้าย ไปจนถึงระดับของต้นกำเนิดของหลอดเลือดแดงไต สายสวนบอลลูนพิเศษจะถูกแทรกผ่านหลอดเลือดแดงตีบโดยการเจาะ ซึ่งเชื่อมต่อกับปั๊มพิเศษซึ่งพร้อมกันกับกิจกรรมของหัวใจ ทำให้พองและยุบสายสวนบอลลูน ระหว่างช่วงไดแอสโทล
สายสวนแบบบอลลูนจะพองตัว และอุดหลอดเลือดเอออร์ตาจากมากไปน้อย สิ่งนี้จะเพิ่มความดันไดแอสโตลิกอย่างมีนัยสำคัญในหลอดเลือดแดงใหญ่ขึ้น และในไซนัสของวัลซัลวา ซึ่งนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของการไหลเวียนของเลือดในหลอดเลือดหัวใจ ซึ่งส่วนใหญ่ดำเนินการในไดแอสโทเล ในระหว่างการบีบตัวของหัวใจ สายสวนแบบบอลลูนจะยุบอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้ความดันในหลอดเลือดแดงใหญ่จากมากไปน้อยลดลง และความต้านทานต่อการขับเลือดออกจากช่องท้อง
ในขณะเดียวกันความต้องการออกซิเจน ของกล้ามเนื้อหัวใจก็ลดลงด้วย ด้วยความช่วยเหลือของการตีกลับของบอลลูนภายในหลอดเลือด ในผู้ป่วยบางรายที่มีภาวะช็อกจากโรคหัวใจ เป็นไปได้ที่จะปรับปรุง พลังไหลเวียนเลือดเพิ่มเวลา และเตรียมผู้ป่วยสำหรับการสร้างหลอดเลือดใหม่ของกล้ามเนื้อหัวใจ นอกจากนี้จากยาในการรักษาภาวะช็อกจากโรคหัวใจ การบริหารทางหลอดเลือดดำของสารละลายเดกซ์แทรน โพลีกลูซิน รีโอโพลีกลูซินหรือเดกซ์ทรานส์อื่นๆ
รวมถึงกลูโคคอร์ติคอยด์ถูกนำมาใช้ ความสมดุลของกรด เบสและอิเล็กโทรไลต์จะได้รับการแก้ไข อย่างไรก็ตาม มันส่งผลกระทบต่อกลไกรองของการเกิดโรค และไม่สามารถกำจัดการกระแทกได้ จนกว่างานหลักจะได้รับการแก้ไข การฟื้นฟูการทำงานของการสูบน้ำของหัวใจ ภาวะแทรกซ้อนทางกล การแตกของกล้ามเนื้อหัวใจและลิ้นหัวใจไมตรัลรั่ว การแตกร้าวอย่างเฉียบพลันของผนังอิสระ ของช่องซ้ายนั้นเกิดจากการล่มสลายอย่างกะทันหัน ร่วมกับการแยกตัวทางไฟฟ้า
ซึ่งมีกิจกรรมทางไฟฟ้าของหัวใจ และไม่มีกิจกรรมทางกลไม่พบ BP และชีพจร ภาวะแทรกซ้อนนี้มักจะจบลงด้วยความตายภายในไม่กี่นาที และไม่คล้อยตามการช่วยชีวิต การผ่าตัดหัวใจทำได้ยากมาก การแตกกึ่งเฉียบพลันของผนังอิสระของช่องซ้าย ข้อบกพร่องของกล้ามเนื้อหัวใจนั้น ถูกปกคลุมด้วยลิ่มเลือดอุดตันหรือเนื้อเยื่อที่อยู่ติดกัน ทำให้มีเวลาประมาณ 25 เปอร์เซ็นต์ในการผ่าตัดหัวใจ ในทางคลินิกการแตกกึ่งเฉียบพลันของผนังอิสระ เกิดขึ้นจากการกำเริบของ MI
ดังนั้นจึงมาพร้อมกับอาการปวดบริเวณหน้าอก การยกระดับส่วน ST บน ECG และความผิดปกติของระบบไหลเวียนโลหิตอย่างรุนแรง ในรูปแบบของความดันเลือดต่ำในหลอดเลือดแดงอย่างรุนแรง จุดสำคัญในการวินิจฉัยภาวะแทรกซ้อนนี้คือ การระบุสัญญาณของการเต้นของหัวใจ ซึ่งดำเนินการโดยใช้อัลตราซาวนด์ การแตกของผนังกั้นระหว่างห้องนั้นเกิด จากการเสื่อมสภาพอย่างกะทันหันในสภาพของผู้ป่วย บ่อยครั้งโดยการพัฒนาของภาวะหัวใจห้องล่างซ้ายเฉียบพลัน
ซึ่งล้มเหลวในรูปแบบของช็อกจากโรคหัวใจ การปรากฏตัวของเสียงพึมพำซิสโตลิกหยาบ และข้อมูลอัลตราซาวนด์ของหัวใจดอปเปลอร์ แสดงการมีอยู่การแปลและขนาดของข้อบกพร่อง ของผนังกั้นห้องล่าง วิธีเดียวที่จะช่วยผู้ป่วยได้คือการผ่าตัดปิดความผิดปกติ ของผนังกั้นหัวใจห้องล่าง ซึ่งระยะเวลาจะขึ้นอยู่กับขนาดของข้อบกพร่อง และความรุนแรงของอาการของผู้ป่วย การตีบไมตรัลส่วนใหญ่มักจะพัฒนาในวันที่ 2 ถึง 7 ของ MI อาจเกิดจากการยืดของวงแหวน
อันเนื่องมาจากการขยายตัว และความผิดปกติของหัวใจห้องล่างซ้าย หรือความผิดปกติของกล้ามเนื้อ เนื่องจากเนื้อร้ายหรือการฉีกขาด ไมตรัลเฉียบพลันเป็นที่ประจักษ์ทางคลินิกโดยการเสื่อมสภาพอย่างรวดเร็ว ในสภาพของผู้ป่วยการพัฒนาของความล้มเหลว ของหัวใจห้องล่างซ้ายเฉียบพลัน ในรูปแบบของอาการบวมน้ำที่ปอดลักษณะของเสียงซิสโตลิกที่ปลายหัวใจ ซึ่งนำไปสู่บริเวณรักแร้ซ้ายด้วยการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจแบบ ผ่านผนังอก หลอดอาหารและดอปเปลอร์
สัญญาณของความผิดปกติของลิ้นหัวใจไมตรัล และการรั่วไมตรัลอย่างรุนแรงจะถูกกำหนด โดยปกติผู้ป่วย MI ที่มีความซับซ้อนโดยการรั่วไมตรัลเฉียบพลันต้องได้รับการผ่าตัด การเปลี่ยนลิ้นหัวใจไมตรัลหรือการผ่าตัดรักษาลิ้นหัวใจรั่ว ความผิดปกติของจังหวะและการนำ การรักษาความผิดปกติของจังหวะและการนำไฟฟ้า จะพิจารณาจากประเภทของความผิดปกติเหล่านี้ และผลกระทบต่อการไหลเวียนโลหิต เพื่อกำจัดพวกเขาสามารถใช้ยาลดการเต้นของหัวใจต่างๆ EIT การปล่อยกระแสไฟฟ้ากระตุ้นด้วยไฟฟ้าของหัวใจ
บทความอื่นที่น่าสนใจ ➠ กระเพาะ อธิบายเกี่ยวกับโรคกระเพาะเรื้อรังที่มีการหลั่งของกระเพาะอาหาร
